کتاب هزار و یک شب ، یکی از کتاب های کهن و باارزش است
و بهترین یادگاری است که از آداب و رسوم قدیم مشرق زمین باقی مانده است.
این کتاب ، همان «هزار افسان» ایران باستان است که قبل از دوره ی هخامنشی در هندوستان وجود داشت
و پیش از حمله ی اسکندر ، به ایران آورده و به زبان پهلوی ترجمه شد و به هزار افسان معروف گردید.
بعدها ، در دوران اسلامی و در قرن سوم هجری ،
هنگامی که در بغداد کتاب های علمی و ادبی را به عربی ترجمه می کردند ،
این کتاب هم از زبان پهلوی به زبان عربی ترجمه شد و داستان ها و حکایت های عربی زیادی به آن اضافه گردید.
هزار افسان وقتی به عربی ترجمه شد ، نخست «الف لیله» نام گرفت.
«الف» در زبان عربی به معنای هزار و «لیل» به معنای شب می باشد ؛
پس می شود: هزار شب.
ولی بعدها ، نام آن را «الف لیله و لیله » گذاشتند ؛ یعنی هزار و یک شب.
این کتاب ، مجموعه ای از افسانه ها و قصّه های قدیم ایران و هند و سرزمین های عربی است که در آن ،
احوال و آداب و رسوم مردم ایران و هند و عرب آمده و سرشار از حکایت های آموزنده و نکات پندآموز و اخلاقی است.
قصّه ها و حکایت های این کتاب را دختری به نام شهرزاد برای پادشاهی به نام شهریار روایت می کند.
در قصّه ها و ماجراهای این کتاب ،
همه ی مردم جامعه ، از پادشاهان ، بازرگانان ، زنان و غلامان گرفته تا مردم کوچه و بازار ، وجود دارند.
حتّی قصّه هایی از زبان حیوانات نیز در این کتاب آمده است ؛
به همین علّت ، این کتاب در دل همه ی مردم جا باز کرده است.
بعدها ، این کتاب به زبان های فرانسوی و انگلیسی نیز ترجمه شد و مردم دیگر جهان هم با این کتاب ارزشمند آشنا شدند.
گذشت و گذشت تا این که در زمان محمّدشاه قاجار ،
نویسنده ای تبریزی به نام عبداللّطیف تسوجی که خدا روحش را شاد کند الف لیله را به زبان فارسی ترجمه کرد و ایرانیان ،
توانستند دوباره داستان های این کتاب را بخوانند و از آن لذّت ببرند.
خلاصه ، این کتاب ، بیش از دو هزار و پانصد سال ،
نسل به نسل گشت تا به دست ما رسید.
ما نیز قصّه هایی از این کتاب را انتخاب و برای شما بازنویسی کردیم تا کودکان و نوجوانان این مرز و بوم بخوانید ؛
و به داستان های کهن آشنا گردند .
نظرات کاربران